کد مطلب:314895 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:177
معافیت از سربازی
حقیر چند سالی است كه جهت تبلیغ در ماه مبارك رمضان و محرم و صفر و فاطمیه به منطقه پاكدشت و گلزار ورامین می روم. و كراماتی را از حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) نقل می كنم، تا این كه:
روزی حاج علی محمدی كه اصالتا از بادرود كاشان و ساكن گلزار ورامین است. كرامتی برایم نقل كرد كه در این جا نقل می كنم:
ناگفته نماند كه ایشان از خادمین و ارادتمندان به حضرت اباعبدالله الحسین و حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) است به طوری كه به محض شنیدن اسم آن ها اشكش جاری می شود.
ایشان هر ساله در ظهر عاشورا، سفره اطعام گسترده ی دارد كه صدها نفر را غذا می دهد، می گوید: هر چه هم به این جمعیت اضافه شود هرگز غذا كم نمی آید. چون مربوط به ما نیست، مربوط به خودشان (امام حسین و حضرت ابوالفضل
[ صفحه 441]
علیهماالسلام) است. جالبتر این كه ایشان می گوید: حتی گوساله ای كه به نام نامی امام حسین (علیه السلام) بزرگ می كنم و در بین دیگر گوساله ها است رشد عجیب و غریبی دارد با آنكه جای نگهداری و غذایشان یكی است.
و اما كرامت:
نامبرده گوید: در سال 1350 شمسی بود كه قرار شد مرا به خدمت سربازی ببرند، از آن جایی كه من نمی توانستم به سربازی و خدمت طاغوت بروم چندین ماه بود كه دائما به حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) متوسل می شدم. تا این كه شبی در عالم خواب دیدم در روستای «تیجن» كه از توابع ورامین است هستم. دیدم صحنه كربلا برقرار است، خیمه ها برپا شده و امام حسین (علیه السلام) جلو خیمه ها قدم می زند. جلو رفتم و خودم را روی قدم مبارك حضرت انداختم و یقین داشتم كه ایشان امام حسین (علیه السلام) است. به من فرمود: «تو با قمر بنی هاشم كاری داری؟» مشكلت به دست او حل می شود و با اشاره فرمود: «ابوالفضل آن جاست.» دیدم آقا ابوالفضل وسط میدان می رزمد و می خروشد و به سوی شریعه فرات می رود: و دشمنان را مثل برگ درخت به زمین می ریزد. جلو رفتم و دستم را بلند كردم، مثل آن كه امام حسین (علیه السلام) نامه ای به من داده بودند كه به علمدارش ارائه بدهم. با دست راست نامه را به آقا قمر بنی هاشم (علیه السلام) نشان دادم، حضرت فقط یك نگاه كردند و فرمودند:
«نگران نباش تا فردا كارت درست می شود»
ایشان (محمدی) با اشك چشم گفت: فردای آن شب برگه معافیت من از سربازی درست شد.
تاریخ نقل: 1421 قمری
[ صفحه 442]
عباس رمضان علی زاده كاشانی. قم
روزی حاج علی محمدی كه اصالتا از بادرود كاشان و ساكن گلزار ورامین است. كرامتی برایم نقل كرد كه در این جا نقل می كنم:
ناگفته نماند كه ایشان از خادمین و ارادتمندان به حضرت اباعبدالله الحسین و حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) است به طوری كه به محض شنیدن اسم آن ها اشكش جاری می شود.
ایشان هر ساله در ظهر عاشورا، سفره اطعام گسترده ی دارد كه صدها نفر را غذا می دهد، می گوید: هر چه هم به این جمعیت اضافه شود هرگز غذا كم نمی آید. چون مربوط به ما نیست، مربوط به خودشان (امام حسین و حضرت ابوالفضل
[ صفحه 441]
علیهماالسلام) است. جالبتر این كه ایشان می گوید: حتی گوساله ای كه به نام نامی امام حسین (علیه السلام) بزرگ می كنم و در بین دیگر گوساله ها است رشد عجیب و غریبی دارد با آنكه جای نگهداری و غذایشان یكی است.
و اما كرامت:
نامبرده گوید: در سال 1350 شمسی بود كه قرار شد مرا به خدمت سربازی ببرند، از آن جایی كه من نمی توانستم به سربازی و خدمت طاغوت بروم چندین ماه بود كه دائما به حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) متوسل می شدم. تا این كه شبی در عالم خواب دیدم در روستای «تیجن» كه از توابع ورامین است هستم. دیدم صحنه كربلا برقرار است، خیمه ها برپا شده و امام حسین (علیه السلام) جلو خیمه ها قدم می زند. جلو رفتم و خودم را روی قدم مبارك حضرت انداختم و یقین داشتم كه ایشان امام حسین (علیه السلام) است. به من فرمود: «تو با قمر بنی هاشم كاری داری؟» مشكلت به دست او حل می شود و با اشاره فرمود: «ابوالفضل آن جاست.» دیدم آقا ابوالفضل وسط میدان می رزمد و می خروشد و به سوی شریعه فرات می رود: و دشمنان را مثل برگ درخت به زمین می ریزد. جلو رفتم و دستم را بلند كردم، مثل آن كه امام حسین (علیه السلام) نامه ای به من داده بودند كه به علمدارش ارائه بدهم. با دست راست نامه را به آقا قمر بنی هاشم (علیه السلام) نشان دادم، حضرت فقط یك نگاه كردند و فرمودند:
«نگران نباش تا فردا كارت درست می شود»
ایشان (محمدی) با اشك چشم گفت: فردای آن شب برگه معافیت من از سربازی درست شد.
تاریخ نقل: 1421 قمری
[ صفحه 442]
عباس رمضان علی زاده كاشانی. قم